دنیا جای زیبایی
برای متولد شدن است
اگر دنبال خوشبختی نباشی
و بپذیری که همیشه خوش نمی‌گذرد،
اگر بدانی که
حتی وقتی همه‌چیز رو به راه است
ممكن است در یک لحظه جهنم را تجربه کنی
چون حتی در بهشت هم
همیشه
آواز نمی‌خوانند.
دنیا جای زیبایی
برای متولد شدن است
اگر برایت مهم نباشد که
هر روز بعضی آدم‌ها بمیرند،
یا گاهی فقط گرسنه بمانند،
البته این خیلی هم بد نیست
اگر تو یکی از آن‌ها نباشی.
آه دنیا جای زیبایی
برای متولد شدن است
اگر برایت مهم نباشد که
یک مشت احمق
آن بالا بالاها نشسته باشند
یا هر از گاهی
یکی دو بمب
روی سر آدم‌هایی بیفتد که به بالا چشم دوخته‌اند،
یا اگر هزاران زشتی‌ِ دیگری که
جامعهٔ مبتلا به نام‌های تجارتیِ ما
گرفتارش است
برایت مهم نباشد.
جامعه‌ای با
آن مردان متمایزش
و آن مردان در حال انقراضش
و کشیش‌هایش
و سایر نگهبان‌هایش
و انواع تبعیض‌هایش
و تحقیق‌های کنگره‌اش
و سایر یبوست‌هایی
که تن کودن ما
وارث آن است.
بله دنیا بهترین جا
برای خیلی چیزهاست
برای خوش بودن
برای عشق ورزیدن
برای اندوهگین شدن
برای خواندن ترانه‌های سبکِ الهام‌بخش
برای قدم زدن
و نگاه کردن به همه چیز
و بوییدن گل
و دست زدن به باسنِ مجسمه‌ها
و حتی فکر کردن به مردم
و بوسیدن مردم
و زاد و ولد کردن
و شلوار پوشیدن
و کلاه از سر برداشتن
و رقصیدن
و وسط تابستان
به گردش رفتن
و در رودخانه‌ها شنا کردن
و خلاصه
«لذت بردن».
آری!
اما درست درهمان بین
مرده‌شور با لبخند از راه می‌رسد.
.
لارنس فرلینگتی
